~Querida mamá, hoy cumplí ocho
años.
Cuando desperté por la mañana tenía
un oso de peluche muy grande encima de mi cama, es muy bonito y peludo.
Me levanté corriendo para
enseñárselo a la abuela pero no la encontré por ningún sitio. Entonces se me
ocurrió buscarla en el salón. Allí estaba, hablando por teléfono. Yo me quedé
quieta y callada para darle un susto y oí lo que decía. Hablaba con alguien
sobre papá, lo sé porque dijo "Hoy es el cumpleaños de la niña y ese
malnacido no se dignó a pedirle a su madre que le comprase un regalo, ojalá se
pudra en la cárcel". Como estaba muy enfadada fui corriendo a la cocina y
la esperé allí con mi nuevo peluche.
Poco después llegó y al verme le
cambió la cara. Le enseñé mi regalo y me dijo que era de mi madrina. Hoy no
pudo venir pero mañana ella y el tío José me van a llevar de paseo.
Cuando terminé de desayunar le
pregunté a la abuela que es la cárcel, me contestó que se parece a la escuela,
allí se castiga a las personas que se portan mal.
Por la tarde la abuela me hizo una
tarta de chocolate igual a la que me hacías tú.
Me dió su regalo, un libro de
aventuras, te lo enseñaré cuando vuelvas.
Los otros abuelos no vinieron.
Cuando le pregunté a la abuela por que tardaban tanto, respondió que tenían
algunos asuntos que atender y ya me visitarían otro día.
Yo sé que es mentira, que ellos no
vienen porque no se llevan bien con la abuela, defienden a papá. No entiendo
por que a la abuela no le gusta papá.
Ahora que te hablo de él, a la hora de la merienda me llamó, aunque
hablamos muy poquito porque no le dejaban más tiempo. Dicen que en esa escuela
los profesores son muy malos, no como en la mía.
Me felicitó, fijo que sentía mucho no estar conmigo. Me prometió que cuando
saliese me llevaría al parque de atracciones y me compraría muchos juguetes y
libros.
Después de terminar la llamada me telefonearon los tíos de Santiago. Hablé
con la tía Elisa y con la prima Raquel y dijeron que el próximo fin de semana
podía ir a su casa. La abuela me dijo que si, así que la semana que viene la
dejaré sola.
Tengo muchas ganas de ir, porque lo paso genial jugando con los primos en
su jardín. Yo también quería tener un jardín, como el que teníamos en nuestra
casa, pero la abuela vive en un piso y aquí solo hay plantas en el balcón.
Te echo mucho de menos mamá, quiero que vuelvas de tu viaje y volvamos con
papá a nuestra casa con jardín para jugar.
En en catecismo me dijeron que el cielo es un lugar muy bonito: hay ángeles
y muchas nubes, así que supongo que lo estarás pasando muy bien tomando el té
con Dios.
Te quiero mucho, un beso.
~Querida mamá, hoxe cumprín oito anos.
Cando espertei pola mañá tiña un oso de peluche moi
grande enriba da cama, é moi bonito e peludo.
Erguinme correndo para ensinarllo á avoa pero non a
atopei por ningures. Entón ocorréuseme mirar por ela no salón. Alí estaba,
falando por teléfono. Eu quedei quieta e calada para darlle un susto e oín o
que dicía. Falaba con alguén sobre papá, seino porque dixo “Hoxe é o
aniversario da nena e ese malnacido non se dignou a pedirlle á súa nai que lle
mercase un agasallo, oxalá podreza no cárcere”. Como estaba moi anoxada marchei
correndo para a cociña e agardeina alí co meu novo peluche.
Pouco despois chegou e ao verme cambioulle a cara.
Ensineille o meu regalo e díxome que era un agasallo de madriña. Hoxe non puido
vir pero mañá, ela e o tío Xosé hanme levar de paseo.
Cando rematei de almorzar pregunteille á avoa que é o
cárcere, contestoume que se parece á escola , alí castígase as persoas que se
portan mal.
Pola tarde a avoa fíxome unha torta de chocolate igual á
que me facías ti.
Deume o seu agasallo, un libro de aventuras, heicho
ensinar cando volvas.
Os outros avós non viñeron. Cando lle preguntei á avoa
por que tardaban tanto, respondeu que tiñan algúns asuntos que atender e xa me
visitarían outro día.
Eu sei que é mentira, que eles non veñen porque non se
levan ben coa avoa, defenden a papá. Eu non entendo por que á avoa non lle
gusta papá.
Agora que che falo del, á hora da merenda chamoume, aínda
que falamos moi pouquiño porque non lle deixaban máis tempo. Seica nesa escola
os mestres son moi malos, non coma na miña.
Felicitoume, dixo que sentía moito non estar comigo.
Prometeu que cando saíse me levaría ao parque de atraccións e me mercaría
moitos xoguetes e libros.
Despois de rematar a chamada telefonáronme os tíos de
Santiago. Falei coa tía Elisa e coa prima Raquel e dixeron que a fin de semana
seguinte podía ir pasala á súa casa. A avoa díxome que si, así que a semana que
vén deixareina soa.
Teño moitas ganas de ir, porque o paso xenial xogando cos
primos na súa horta. Eu tamén quería ter unha horta, coma a que tiñamos na nosa
casa, pero a avoa vive nun piso e aquí só hai plantas no balcón.
Bótote moito de menos mamá, quero que regreses da túa
viaxe e volvamos con papá á nosa casa con horta para xogar.
Na catequese dixéronme que o ceo é un lugar moi bonito:
hai anxos e moitas nubes, así que supoño que o estarás pasando moi ben tomando
o té con Deus.
Quérote moito, un bico.
No hay comentarios:
Publicar un comentario